हरिभक्त शोभायमान । हरिचरणी आवडी गहन ।
नित्य नवीन प्रेमें हरिदर्शन । तेणें हरिसमान स्वयें झाले ॥७७॥
कीटकी भयें ध्यातां भृंगीसी । तद्रूपता बाणली तियेसी ।
मां जे जीवें भावें भजती हरीसी । ते हरिपासीं स्वयेचीं येंती ॥७८॥
भजनें पावले हरिरुपासी । ह्नणोनी झाले वैकुंठवासी ।
यालाईं त्यांच्या स्वरुपासी । परीक्षितीपासी शुक सांगे ॥७९॥
वैकुंठवासी भक्तजन घनश्याम राजीवलोचन ।
गंभीरगिरा प्रसन्नवदन । शोभायमान निजतेजें ॥८०॥
मुकुटकुंडलें मेखला । गळा आपाद रुळे वनमाळा ।
कासे कसिला सोनसळा । जेवीं मेघमंडळामाजी वीज ॥८१॥
आजानुबाहु भुजा चारी । बाहुअंगदे अतिसाजरी ।
जडितमुद्रिका बानल्या करी । वीरककणावरी मणिमुद्रा ॥८२॥
सांवळी कमलमृणालें । तैसें मस्तकीचे केश कुरले ।
कुंकुमांकित करचरणतळें । लाजिली प्रवाळें अधररंगें ॥८३॥
ललाटी तिलक पिंवळा । आपादलं वनमाळा ।
वैजयंती रुळे गळां । घनसांवळा घवघवित ॥८४॥
ज्यांची वदतां सुंदरता । तंव ते पावले हरिस्वरुपता ।
त्याहुनीयां सुंदरत्व आतां । बोलें बोलतां सलज्ज ॥८५॥
नवल त्यांची सुकुमारता । चंद्रकर खुपती लागतां ।
सेजेमाजी निजोजातां । गगनाची शून्यता सले त्यांसी ॥८६॥
त्यांचिया अंगप्रभा । लाजोनी सूर्य द्वारा पैं उभा ।
ज्यांचिया निजतेजशोभा । हिरण्यगर्भा प्रकाश असे ॥८७॥
ऐसें सुंदर आणि सुकुमार । निजभजनें भगवत्पर ।
वैकुंठवासी अपार । हरिकिंकर विमानस्थ ते ॥८८॥
पूर्णचंद्रप्रभेसमान । निजपुण्यें झळके विमान ।
ऐसे विमाणीं बैसोनि जाण । हरिसी आपण क्रीडती स्वयें ॥८९॥
सदगुरुवंदन