Manache Shlok – 101 to 120

jayaa naavade naam tyaa yam jaachii।
vikalpe uthe tark tya nark chii chii॥
mhanonii atii aadare naam ghyaave।
mukhe boltaa dosh jaatii swabhaave ॥101॥

जया नावडे नाम त्या यम जाची।
विकल्पे उठे तर्क त्या नर्क ची ची॥
म्हणोनि अती आदरे नाम घ्यावे।
मुखे बोलतां दोष जाती स्वभावें॥१०१॥

atii liintaa sarvabhaave swabhaave।
janaa sajjanalaagi santoshvaave॥
dehe kaaranii sarv laaviit jaave।
saguni atii adaresii bhajave ॥102॥

अती लीनता सर्वभावे स्वभावें।
जना सज्जनालागिं संतोषवावे॥
देहे कारणीं सर्व लावीत जावें।
सगूणीं अती आदरेसी भजावें॥१०२॥

hari keertanii preeti raamii dharaavii।
dehebuddhinii rupanii viisaravii॥
para dravya aanik kaanta paravii।
yadarthii mana saandii jiivii karavii ॥103॥

हरीकीर्तनीं प्रीति रामीं धरावी।
देहेबुद्धि नीरूपणीं वीसरावी॥
परद्रव्य आणीक कांता परावी।
यदर्थीं मना सांडि जीवीं करावी॥१०३॥

kriye veen nana parii boljete।
pari chitt dushchitt te laajviite॥
mana kalpana dheet sairaat dhaave।
taya manava dev kaiseni paave ॥104॥

क्रियेवीण नानापरी बोलिजेंते।
परी चित्त दुश्चीत तें लाजवीतें॥
मना कल्पना धीट सैराट धांवे।
तया मानवा देव कैसेनि पावे॥१०४॥

viveke kriya aapulii paaltaavii।
atii adare shuddh kriya dharavi॥
jani bolnyaa saarkhe chaal baapaa।
mana kalpana sodi sansaartaapa ॥105॥

विवेके क्रिया आपुली पालटावी।
अती आदरे शुद्ध क्रीया धरावी॥
जनीं बोलण्यासारिखे चाल बापा।
मना कल्पना सोडिं संसारतापा॥१०५॥

barii snaan sandhyaa karii ek nishthaa।
vivke mana aavarii sthaan bhrashta॥
daya sarvabootii jaya manavalaa।
sada premloo bhaktibhaave nivalaa ॥106॥

बरी स्नानसंध्या करी एकनिष्ठा।
विवेके मना आवरी स्थानभ्रष्टा॥
दया सर्वभुतीं जया मानवाला।
सदा प्रेमळू भक्तिभावे निवाला॥१०६॥

mana koop aropanaa te nasavii।
mana buddhi he saadhusangii vasaavii॥
mana nasht chaandaal to sang tyaagii।
mana hoi re moksh bhaagi vibhaagii ॥107॥

मना कोपआरोपणा ते नसावी।
मना बुद्धि हे साधुसंगी वसावी॥
मना नष्ट चांडाळ तो संग त्यागीं।
मना होइ रे मोक्षभागी विभागी॥१०७॥

mana sarvada sajjannacheni yoge।
kriya palte bhakti bhaavaarth laage॥
kriye veen vachaaltaa te nivaarii।
tute vaad samvaad to hiitkaarii ॥108॥

मना सर्वदा सज्जनाचेनि योगें।
क्रिया पालटे भक्तिभावार्थ लागे॥
क्रियेवीण वाचाळता ते निवारी।
तुटे वाद संवाद तो हीतकारी॥१०८॥

janii vaad vevaad soduunii dyaavaa।
janii sukh samvaad sookhe karava॥
jagi tochi to shoksantaaphaarii।
tute vaad samvaad to hiitkaarii॥109॥

जनीं वादवेवाद सोडूनि द्यावा।
जनीं वादसंवाद सूखे करावा॥
जगीं तोचि तो शोकसंतापहारी।
तुटे वाद संवाद तो हीतकारी॥१०९॥

tute vaad samvaad tyaate mhanaave।
viveke ahambhaav yaate jinaave॥
ahamtaagune vaad nanavikaarii।
tute vaad samvaad to hiitkaarii ॥110॥

तुटे वाद संवाद त्याते म्हणावें।
विवेके अहंभाव यातें जिणावें॥
अहंतागुणे वाद नाना विकारी।
तुटे वाद संवाद तो हीतकारी॥११०॥

hitaakaarne bolne satya aahe।
hitaakaarne sarva shodhuuni paahe॥
hitaakaarne band paakhaand vaarii।
tute vaad samvaad to hiitkaarii॥111॥

हिताकारणे बोलणे सत्य आहे।
हिताकारणे सर्व शोधुनि पाहें॥
हितकारणे बंड पाखांड वारी।
तुटे वाद संवाद तो हीतकारी॥१११॥

janii saangta aiktaa janma gela।
pari vaadve vaad taisachi thela॥
uthe sanshayo vaad haa dambhadhaarii।
tute vaad samvaad to hiitkaarii ॥112॥

जनीं सांगतां ऐकता जन्म गेला।
परी वादवेवाद तैसाचि ठेला॥
उठे संशयो वाद हा दंभधारी।
तुटे वाद संवाद तो हीतकारी॥११२॥

janii hiit pandit saandit gele।
ahamtaagune bramharaakshas jaale॥
tayahoon vyuttpanna to koun aahe।
mana sarv jaaniiv saaanduuni raahe ॥113॥

जनी हीत पंडीत सांडीत गेले।
अहंतागुणे ब्रह्मराक्षस जाले॥
तयाहून व्युत्पन्न तो कोण आहे।
मना सर्व जाणीव सांडुनि राहे॥११३॥

fukaache mukhii boltaa kaay veche।
disandiis abhyantarii garv saanche॥
kriyeveen vachaalta vyarth aahe।
vichaare tujha toochi shodhuuni paahe ॥114॥

फुकाचे मुखी बोलतां काय वेचे।
दिसंदीस अभ्यंतरी गर्व सांचे॥
क्रियेवीण वाचाळता व्यर्थ आहे।
विचारे तुझा तूंचि शोधुनि पाहे॥११४॥

tute vaad samvaad tethe karava।
vivike ahambhaav haa paaltaava॥
janii bolnyaa sarikhe aacharave।
kriya paalte bhakti panthechi jaave ॥115॥

तुटे वाद संवाद तेथें करावा।
विविके अहंभाव हा पालटावा॥
जनीं बोलण्यासारिखे आचरावें।
क्रियापालटे भक्तिपंथेचि जावे॥११५॥

bahuu shaapitaa kashtalaa ambakrishii।
tayaache svaye shree hari janma soshii॥
dilaa ksheersindhu taya upamanii।
nupekshii kada dev bhaktaabhimaanii ॥116॥

बहू शापिता कष्टला अंबऋषी।
तयाचे स्वये श्रीहरी जन्म सोशी॥
दिला क्षीरसिंधु तया ऊपमानी।
नुपेक्षी कदा देव भक्ताभिमानी॥११६॥

dhuruu lekaruu bapude dainyavaane।
krupaa bhaakitaa diidhalii bheti jene॥
chiranjeev taaraanganii premkhaanii।
nupekshii kada dev bhaktaabhimaanii ॥117॥

धुरू लेकरु बापुडे दैन्यवाणे।
कृपा भाकितां दीधली भेटी जेणे॥
चिरंजीव तारांगणी प्रेमखाणी।
नुपेक्षी कदा देव भक्ताभिमानी॥११७॥

gajendruu maha sankaatii vaas paahe।
taya kaarne shree hari dhaavtaahe ॥
udii ghaatlii jaahlaa jiivdaanii।
nupekshii kada dev bhaktaabhimaanii ॥118॥

गजेंदु महासंकटी वास पाहे।
तयाकारणे श्रीहरी धांवताहे॥
उडी घातली जाहला जीवदानी।
नुपेक्षी कदा देव भक्ताभिमानी॥११८॥

ajamel paapi tayaa ant aalaa।
krupaalupane to janii mukt kela॥
anaathaasi adhaar haa chakrapaanii।
nupekshii kada dev bhaktaabhimaanii ॥119॥

अजामेळ पापी तया अंत आला।
कृपाळूपणे तो जनीं मुक्त केला॥
अनाथासि आधार हा चक्रपाणी।
नुपेक्षी कदा देव भक्ताभिमानी॥११९॥

vidhii karane jahala matsya vegii।
dharii koormaroope dhara prushthabhaagii॥
jana rakshaana kaarne neech yonii।
nupekshii kada dev bhaktaabhimaanii ॥120॥

विधीकारणे जाहला मत्स्य वेगीं।
धरी कूर्मरुपे धरा पृष्ठभागी।
जना रक्षणाकारणे नीच योनी।
नुपेक्षी कदा देव भक्ताभिमानी॥१२०॥